Burenoverlast

Het leek allemaal vredig de laatste dagen, dat vertelde ik de mensen van de uilenkast ook gisterenmorgen, de stal is echt een rustige plek! Vanmorgen om half 6 stonden Eric en ik alleen binnen drie seconden in badjas met zaklamp in de stal en we troffen de paarden in de bak aan. Carmen en Django stonden erbij en keken ernaar. Sophie en Charlie stonden drijf nat, met zwaar pompende ademhaling met de neus in het zand. De net gesleepte bak zag eruit als er iemand met trekker en ploeg doorheen gereden had. Wat was hier gebeurd!?

Achteraf blijkt, na ongerust telefoontje van de buurvrouw, dat dit circus al om 01.00 uur vannacht begonnen was. Zeer hengstige Sophie die opgejaagd wordt door Charlie en die dus uren lang keihard heen en weer gegaloppeerd hebben. Omdat Sophie gisteren nog bezweet de wei in ging, liep die nog helemaal ingepakt in deken met hals maar alles was doorwater nat alsof ze allebei drie uur onder een tuinslang hadden gestaan. Eric heeft geholpen ze binnen te zetten en daarna heb ik heb terug naar bed gestuurd. Het heeft best lang geduurd voordat Sophie op adem was en van alletwee kwam echt een paar uur de damp af maar tochtdeuren dicht en met zweetdekens aan de gang gegaan. Uiteindelijk hooi, water en licht voer met Neutradex gegeven (tegen spierverzuring) en ze een poosje op stal laten staan maar niet te lang om ze niet al te stijf te laten worden. Inmiddels is de rust enigzins teruggekeerd en heb ik ze allebei gepoetst en Sophie opnieuw warm ingepakt. Charlie heeft er weer een verzameling oorlogswonden bij maar wat is dit een taaie pony....en wat twijfel ik of ooit die castratie wel goed gebeurd is. Inmiddels heb ik hem echt zien dekken, maar hij kan er net niet bij maar springt wel. Vannacht gaat het boeltje echt weer een nachtje op stal, want ik wil echt wel slapen. Ik hoop maar dat ze hier niets van over houden allebei.